تويت
متى 3: 8- 4: 19
3: 7 γηϲ ·
8 ποιηϲάτε ουν καρπον αξιον τηϲ μετανοιαϲ ·
9 και μη δοξητε λεγιν εν εαυτοιϲ πρα εχομεν τον αβρααμʼ λεγω γαρ υμιν ὁτι δυναται ο θϲ εκ των λιθων τουτων εγιραι τεκνα τω αβρααμʼ ·
10 ηδη δε ἡ αξίνη προϲ την ριζαν των δέδρων κειται παν ουν δενδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκοπτεται και ειϲ πυρ βαλʼλεται ·
11 εγω μεν γαρ υμαϲ βαπτιζω εν υδατι ειϲ μετανοια ὁ δε οπιϲω μου ερχομενοϲ ϊϲχυροτεροϲ μου εϲτιν ὁυ ουκʼ ειμι ϊκανοϲ τα υποδηματα βαϲταϲαι αυτοϲ υμαϲ βαπτιϲι εν πνι ἁγιω και πυρι ˙
12 ὁυ το πτῦον εν τη χειρι αυτου και διακαθαριε'ι την ἅλωνα ἁυτου · και ϲυναξει τον ϲιτο ἁυτου ειϲ την αποθηκην · το δε αχυρον κατακαυϲι πυρι αϲβεϲτω ·
13 τοτε παραγινεται ο ιϲ απο τηϲ γαλιλαιαϲ επι τον ϊορδανην προϲ τον ϊωανʼνην του βαπτιϲθηναι υJπʼ αυτου
14 ὁ δε ┬ διεκωλυεν αυτον · λεγω · εγω χριαν εχω υπο ϲου βαπτιϲθηνε · και ϲυ ερχη προϲ με :
15 αποκριθειϲ δε ὁ ιϲ ειπεν προϲ αυτον άφεϲ αρτι ˙ ουτω γαρ πρεπον εϲτιν ἡμαϲ πληρωϲαι παϲαν δικαιοϲυνην · τοτε αφιηϲιν αυτον :
16 βαπτιϲθειϲ δε ὁ ιϲ ευθυϲ ανεβη απο του υδατοϲ και ϊδου ανεωχθηϲαν ┬ οι ουρανοι και εῖδεν πνα θυ καταβᾶινον ὡϲει περιϲτεραν ┬ ερχομενον επ αυτο ·
17 και ϊδου φωνη εκ των ουνων λεγουϲα ὁυτοϲ εϲτιν ὁ υϲ μου ὁ αγαπητοϲ εν ὡ ηυδοκηϲα
4: 1 τοτε ο ιϲ ανηχθη υπο του πνϲ ειϲ την ερημον πιραϲθηνε̣ι ϋπο του διαβολου
2 και νηϲτευϲαϲ ημεραϲ τεϲϲερακοντα κ(αι) τεϲϲερακοντα νυκταϲ υϲτερον επιναϲεν
3 και προϲελθων ὁ πιραζων εῖπε αυτω ἑι υἱοϲ ει του θυ εὶπε ινα οι λιθοι ὁυτοι αρτοι γενωνται :
4 ὁ δε αποκριθειϲ εῖπεν · γεγραπται ουκʼ επ αρτω μονω ζηϲεται ὁ ανοϲ αλʼλ επι παντι ρηματι εκπορευομενω δια ϲτοματοϲ θυ :
5 τοτε παραλαμβανι αυτον ὁ διαβολοϲ ειϲ την ἁγιαν πολιν και εϲτηϲεν αυτον επι το πτερυγιον του ϊερου
6 και λεγει αυτω ει ὑϊοϲ ει του θυ βαλε ϲεαυτον κατω : γεγραπται γαρ ὁτι τοιϲ αγʼγελοιϲ ἁυτου εντελιτε περὶ ϲου και επι χειρων αροῦϲίν ϲε μήποτε προϲκόψηϲ προϲ λιθον τον ποδα ϲου ·
7 εφη αυτω ο ιϲ παλιν · γεγραπται · ουκʼ εκπιραϲειϲ κν τον θν ϲου ·
8 παλιν παραλαμβανει αυτον ὁ διαβολοϲ ειϲ ὅροϲ υψηλον λῖαν και δικνυει αυτω παϲαϲ ταϲ βαϲιλιαϲ του κοϲμου · και την δοξαν αυτω
9 και ειπεν αυτω · ταυτα ϲοι παντα δωϲω ˙ εαν πεϲω προϲκυνηϲηϲ μοι ·
10 τοτε λεγι αυτω ο ιϲ ϋπαγε ϲατανα · γεγραπται γαρ κν τον θν ϲου προϲκυνηϲηϲ · και αυτω μονω λατρευϲιϲ :
11 τοτε αφιηϲιν αυτον ὁ διαβολοϲ και ϊδου αγʼγελοι προϲῆλθον και διηκονουν αυτω :
12 ακουϲαϲ δε ιωαννηϲ οτι παρεδοθη ανεχωρηϲε ειϲ την γαλιλαια :
13 και καταλιπων την ναζαρεθʼ ελθων κατώκηϲε ειϲ καφαρναουμ την παρα θαλαϲϲα · εν ὁριοιϲ ζαβουλων · και νεφθαλειμʼ ·
14 ϊνα πληρωθῆ το ρηθεν δια ηϲαϊου του προφητου λεγοντοϲ ·
15 γη ζαβουλων · και γη νεφθαλειμ · ὁδον θαλαϲϲηϲ περαν του ϊορδανου γαλιλαῖα των εθνῶν
16 ὁ λαοϲ ὁ καθημενοϲ εν ϲκοτι φωϲ ιδεν μεγα · και τοιϲ καθημενοιϲ εν χωρα και ϲκιᾶ θανατου φωϲ ανετιλεν αυτοιϲ :
17 απο τοτε ηρξατο ο ιϲ κηρυϲϲιν · και λεγιν μετανοεῖτε ηγʼγικεν γαρ ἡ βαϲιλια των ουρανων :
18 περιπατων δε παρα την θαλαϲϲαν τηϲ γαλιλαῖαϲ εῖδεν δυο αδελφουϲ · ϲιμωνα τον λεγομενον πετρον · και ανδρεαν τον αδελʼφον αυτου βαλʼλονταϲ αμφιβληϲτρον ειϲ την θαλαϲϲαν ηϲαν γαρ ἁλεειϲ ·
19 και λεγει αυτοιϲ · δευ
الترجمة
[LEFT]3: 7 γηϲ ·
8 ποιηϲάτε ουν καρπον αξιον τηϲ μετανοιαϲ ·
9 και μη δοξητε λεγιν εν εαυτοιϲ πρα εχομεν τον αβρααμʼ λεγω γαρ υμιν ὁτι δυναται ο θϲ εκ των λιθων τουτων εγιραι τεκνα τω αβρααμʼ ·
10 ηδη δε ἡ αξίνη προϲ την ριζαν των δέδρων κειται παν ουν δενδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκοπτεται και ειϲ πυρ βαλʼλεται ·
11 εγω μεν γαρ υμαϲ βαπτιζω εν υδατι ειϲ μετανοια ὁ δε οπιϲω μου ερχομενοϲ ϊϲχυροτεροϲ μου εϲτιν ὁυ ουκʼ ειμι ϊκανοϲ τα υποδηματα βαϲταϲαι αυτοϲ υμαϲ βαπτιϲι εν πνι ἁγιω και πυρι ˙
12 ὁυ το πτῦον εν τη χειρι αυτου και διακαθαριε'ι την ἅλωνα ἁυτου · και ϲυναξει τον ϲιτο ἁυτου ειϲ την αποθηκην · το δε αχυρον κατακαυϲι πυρι αϲβεϲτω ·
13 τοτε παραγινεται ο ιϲ απο τηϲ γαλιλαιαϲ επι τον ϊορδανην προϲ τον ϊωανʼνην του βαπτιϲθηναι υJπʼ αυτου
14 ὁ δε ┬ διεκωλυεν αυτον · λεγω · εγω χριαν εχω υπο ϲου βαπτιϲθηνε · και ϲυ ερχη προϲ με :
15 αποκριθειϲ δε ὁ ιϲ ειπεν προϲ αυτον άφεϲ αρτι ˙ ουτω γαρ πρεπον εϲτιν ἡμαϲ πληρωϲαι παϲαν δικαιοϲυνην · τοτε αφιηϲιν αυτον :
16 βαπτιϲθειϲ δε ὁ ιϲ ευθυϲ ανεβη απο του υδατοϲ και ϊδου ανεωχθηϲαν ┬ οι ουρανοι και εῖδεν πνα θυ καταβᾶινον ὡϲει περιϲτεραν ┬ ερχομενον επ αυτο ·
17 και ϊδου φωνη εκ των ουνων λεγουϲα ὁυτοϲ εϲτιν ὁ υϲ μου ὁ αγαπητοϲ εν ὡ ηυδοκηϲα
4: 1 τοτε ο ιϲ ανηχθη υπο του πνϲ ειϲ την ερημον πιραϲθηνε̣ι ϋπο του διαβολου
2 και νηϲτευϲαϲ ημεραϲ τεϲϲερακοντα κ(αι) τεϲϲερακοντα νυκταϲ υϲτερον επιναϲεν
3 και προϲελθων ὁ πιραζων εῖπε αυτω ἑι υἱοϲ ει του θυ εὶπε ινα οι λιθοι ὁυτοι αρτοι γενωνται :
4 ὁ δε αποκριθειϲ εῖπεν · γεγραπται ουκʼ επ αρτω μονω ζηϲεται ὁ ανοϲ αλʼλ επι παντι ρηματι εκπορευομενω δια ϲτοματοϲ θυ :
5 τοτε παραλαμβανι αυτον ὁ διαβολοϲ ειϲ την ἁγιαν πολιν και εϲτηϲεν αυτον επι το πτερυγιον του ϊερου
6 και λεγει αυτω ει ὑϊοϲ ει του θυ βαλε ϲεαυτον κατω : γεγραπται γαρ ὁτι τοιϲ αγʼγελοιϲ ἁυτου εντελιτε περὶ ϲου και επι χειρων αροῦϲίν ϲε μήποτε προϲκόψηϲ προϲ λιθον τον ποδα ϲου ·
7 εφη αυτω ο ιϲ παλιν · γεγραπται · ουκʼ εκπιραϲειϲ κν τον θν ϲου ·
8 παλιν παραλαμβανει αυτον ὁ διαβολοϲ ειϲ ὅροϲ υψηλον λῖαν και δικνυει αυτω παϲαϲ ταϲ βαϲιλιαϲ του κοϲμου · και την δοξαν αυτω
9 και ειπεν αυτω · ταυτα ϲοι παντα δωϲω ˙ εαν πεϲω προϲκυνηϲηϲ μοι ·
10 τοτε λεγι αυτω ο ιϲ ϋπαγε ϲατανα · γεγραπται γαρ κν τον θν ϲου προϲκυνηϲηϲ · και αυτω μονω λατρευϲιϲ :
11 τοτε αφιηϲιν αυτον ὁ διαβολοϲ και ϊδου αγʼγελοι προϲῆλθον και διηκονουν αυτω :
12 ακουϲαϲ δε ιωαννηϲ οτι παρεδοθη ανεχωρηϲε ειϲ την γαλιλαια :
13 και καταλιπων την ναζαρεθʼ ελθων κατώκηϲε ειϲ καφαρναουμ την παρα θαλαϲϲα · εν ὁριοιϲ ζαβουλων · και νεφθαλειμʼ ·
14 ϊνα πληρωθῆ το ρηθεν δια ηϲαϊου του προφητου λεγοντοϲ ·
15 γη ζαβουλων · και γη νεφθαλειμ · ὁδον θαλαϲϲηϲ περαν του ϊορδανου γαλιλαῖα των εθνῶν
16 ὁ λαοϲ ὁ καθημενοϲ εν ϲκοτι φωϲ ιδεν μεγα · και τοιϲ καθημενοιϲ εν χωρα και ϲκιᾶ θανατου φωϲ ανετιλεν αυτοιϲ :
17 απο τοτε ηρξατο ο ιϲ κηρυϲϲιν · και λεγιν μετανοεῖτε ηγʼγικεν γαρ ἡ βαϲιλια των ουρανων :
18 περιπατων δε παρα την θαλαϲϲαν τηϲ γαλιλαῖαϲ εῖδεν δυο αδελφουϲ · ϲιμωνα τον λεγομενον πετρον · και ανδρεαν τον αδελʼφον αυτου βαλʼλονταϲ αμφιβληϲτρον ειϲ την θαλαϲϲαν ηϲαν γαρ ἁλεειϲ ·
19 και λεγει αυτοιϲ · δευ
الترجمة
7 But seeing many of the Pharisees and Sadducees coming to his baptism, he said to them: Brood of vipers, who warned you to flee from the coming wrath?
8 Bring forth therefore fruit worthy of repentance,
9 and think not to say within yourselves: We have Abraham for a father; for I say to you that God is able of these stones to raise up children for Abraham.
10 And now the ax is lying at the root of the trees: every tree, therefore, that brings not forth good fruit is cut down, and thrown into the fire.
11 I indeed baptize you in water in order to repentance; but he that comes after me is mightier than I, whose sandals I am not worthy to carry: he will baptize you in the Holy Spirit and in fire:
12 whose winnowing shovel is in his hand, and he will thoroughly cleanse his threshing floor, and gather his grain into the granary; but the chaff he will burn up with unquenchable fire.
13 Then came Jesus from Galilee to the Jordan to John, to be baptized by him.
14 But he forbade him, saying: I have need to be baptized by thee, and comest thou to me?
15 But Jesus answered and said to him: Permit it now; for thus it becomes us to fulfill every righteous act. Then he permitted him.
16 And having been baptized, Jesus immediately went up from the water; and lo, the heavens were opened, and he saw the Spirit of God descending like a dove and coming upon him.
17 And lo, a voice from the heavens, saying: This is my beloved Son, in whom I am well pleased.
1 Then was Jesus led up by the Spirit into the wilderness, to be tempted by the devil.
2 And having fasted forty days and forty nights, he was afterward hungry.
3 And the tempter came and said to him: If thou art the Son of God, command that these stones become bread.
4 But he answered and said: It is written: Not by bread alone shall man live, but by every word that comes forth through the mouth of God.
5 Then the devil took him into the holy city, and set him on the wing of the temple.
6 and said to him: If thou art the Son of God, cast thyself down; for it is written: He will give his angels charge concerning thee, and in their hands they shall take thee up, lest thou strike thy foot against a stone.
7 Jesus said to him: Again it is written: Thou shalt not put the Lord thy God to the proof.
8 Again, the devil took him to a very high mountain, and showed him all the kingdoms of the world, and the glory of them,
9 and said to him: All these will I give thee, if thou wilt fall down and worship me.
10 Then Jesus says to him: Get hence, Satan; for it is written: The Lord thy God thou shalt worship, and him only shalt thou serve
11 Then the devil left him; and, behold, angels came and ministered to him.
12 But when he had heard that John was delivered up, he withdrew into Galilee;
13 and leaving Nazareth, he came and dwelt in Capernaum, which is on the sea, in the borders of Zebulon and Naphtali;
14 that it might be fulfilled that was spoken through Isaiah the prophet, saying:
15 The land of Zebulon, and the land of Naphtali, toward the sea, beyond the Jordan, Galilee of the Gentiles;
16 the people that sat in darkness saw great light; and upon those who sat in the region and shadow of death light arose.
17 From that time Jesus began to preach and to say: Repent, for the kingdom of the heavens is at hand.
18 And walking by the sea of Galilee, he saw two brothers, Simon who is called Peter, and Andrew his brother, throwing a net into the sea, for they were fishers.
19 And he said to them: Come after me, and I will make you fishers of men.
الملفات المرفقة
